Een grote brand in Café De Poort op 24 juni 2016 deed Tony besluiten zich aan te melden bij de vrijwillige brandweer in Ootmarsum. Hij keek vanaf de zijlijn toe, maar wilde zelf een rol van betekenis spelen. Inmiddels heeft Tony niet alleen zijn opleiding tot manschap, maar ook de leergang tot bevelvoerder afgerond. Hij is daarmee leidinggevende van de tankautospuit. Hij woont en werkt dichtbij de kazerne en is bij de meeste uitrukken paraat, als het moet onder kantoortijd.
Ik was altijd al gefascineerd door de brandweer, dat was bekend. De kazernecoördinator in Ootmarsum had namelijk al eens een balletje opgeworpen: was de vrijwillige brandweer niet iets voor mij? Ik twijfelde. Ik wierp alle tegenargumenten op, die jij misschien ook hebt. Geen tijd, niet te combineren met werk, met een relatie en misschien wel gezin, met een druk sociaal leven, carnaval… En dan ook nog een pittige opleiding, terug de schoolbanken in. Tot die brand in het centrum, waar ik slechts toeschouwer was. De maandag erop belde ik de kazernecoördinator. Ik kon die avond al mee-oefenen en ben blijven plakken. Na de selectiedagen startte ik begin 2017 met de opleiding tot manschap.
Meestal kan ik weg als de pieper overdag gaat. Ik ben mede-eigenaar van OrthoKliniek Ootmarsum en werk op 300 meter van de kazerne. We hebben een webshop in voedingssupplementen en leveren ook eigen producten aan zakelijke klanten in Nederland, België en Duitsland. Veel werk gebeurt achter de schermen en ik kan mijn tijd goed zelf indelen. Is er brand of een ander incident waar ons korps op af moet, dan ben ik als een van de eersten bij de wagen.
“Bij een uitruk kan ik beroep doen op mijn ouders en buren. Ook zij dragen zo een steentje bij aan een veilig Twente.”
– Tony, vrijwilliger
Mijn vrouw Stefanie en ik hebben een zoon en een dochter. Als ik alleen met Fedde en Filou ben, kan ik natuurlijk niet zo een-twee-drie weg. Toch kan ik vaak uitrukken, omdat ik een beroep mag doen op mijn ouders die heel dichtbij wonen of op onze buren. Iedereen kent de situatie, is bereid te helpen, schakelt snel en draagt zodoende ook een steentje bij aan een veilig Twente.
Natuurlijk moet ik in mijn privéleven wel eens iets laten schieten voor de brandweer. Maar de brandweer is een liefhebberij, een vak dat ik met veel passie uitvoer. Het lukt me goed het nuttige met het aangename te combineren. Ik voetbal in een vriendenelftal bij KOSC, zit in de Raad van Elf en de feestcommissie van carnavalsvereniging De Othmarridders. Ik ga met regelmaat op stap met de oud-Poaskearls en vrienden en familie. Genoeg tijd voor andere leuke dingen dus!
Bij de brandweer moet je gezond en fit zijn. De combinatie van voetbal, een trainingsrondje in de sportruimte op de kazerne en fysieke brandweeroefeningen zijn voor mij voldoende. Die trainingen zijn heel praktijkgericht. En ook de opleiding voelt helemaal niet als ‘terug in de schoolbanken’. Natuurlijk heb je ook de theoretische kennis nodig, maar die leer je meteen toe te passen. De opleiding kost tijd, daar moet je ruimte voor inplannen, maar dat is wel tijd die je leuk en nuttig besteedt. Al snel heb jij de brandweerslang in je hand en doe je echt mee. Na enkele maanden ga je mee op uitruk. Eerst nog om te assisteren, maar de kick ervaar je meteen. Ook het teamgevoel is bijzonder. Samen beleef je soms heftige en vaak mooie momenten. De oefenweken in Zweden en Duitsland waren onvergetelijk, maar ook gewoon met elkaar oefenen en af en toe een feestje vieren is geweldig leuk. Wordt het spannend, dan weet je dat je op elkaar kunt vertrouwen. Je gaat terug naar de basis en past toe wat je geleerd hebt. De veiligheid van je collega’s en jouzelf staat voorop.
Ik hoop dit nog lang te kunnen doen en daag jou uit ook niet langs de zijlijn toe te kijken. Kom in actie, doe mee en meld je aan bij ons team. We hebben een heel fijn brandweerkorps dat grotendeels bestaat uit brandweervrijwilligers. Van de negentien zijn er twee beroeps. We hebben maar twee vrouwen in ons team, dus dames meld je ook aan! Gemiddeld hebben wij zo’n 60 uitrukken per jaar. Samen maken we Twente veilig.
Bezoek de pagina Lees ook de ervaringsverhalen van Sophie, Brian, Mariska, Bjarne, Jorieke en Hans >