In ‘An de kökntoafel bie…’ hebben we aandacht voor het beroep (of onderneming) van onze vrijwilligers. Hoe verloopt de combinatie van twee vakgebieden in de praktijk en in hoeverre versterken of verzwakken ze elkaar…? Deze keer praten we met Andre Wilharms, vrijwilliger in Vriezenveen.
Mijn naam is Andre Wilharms, ik ben 44 jaar oud. Samen met mijn vrouw Christien hebben we drie kinderen; zoon Bram van 17 en tweeling Gijs en Meike van 15. Buiten de brandweer heb ik nog een aantal hobby’s. Zo ga ik regelmatig hardlopen op de zondagochtend met een aantal collega’s van de brandweer. In mijn verdere vrije tijd houd ik mij bezig met wild- en natuurbeheer in het naburig Veenschap.
Ik ben hoofduitvoerder bij Raab Karcher bouwmaterialen. Als jochie van 15 ben ik begonnen met het wassen van de vrachtwagens op de zaterdag, in die tijd heette het nog Eshuis Bouwmaterialen. En op mijn 19e ben ik in vaste dienst gekomen als installateur. In de loop van de jaren doorgegroeid naar werkvoorbereider, uitvoerder en uiteindelijk naar mijn huidige functie als hoofduitvoerder.
Het team waar ik deel van uitmaak regelt de turn-key afbouw van projecten in de woningbouw en particulieren. Hierbij moet je denken aan bijvoorbeeld het tegel- en stucwerk van wanden en vloeren en het installatiewerk. De opdracht hiervoor komt van de aannemers/particulieren en projectontwikkelaars in het noorden, midden en oosten van Nederland. Het werk is veelzijdig en dynamisch in het plannen en organiseren, temeer doordat de werkdruk hoger wordt en de ‘handjes’ op de bouw vaak met minder zijn. Ons team bestaat dus ook voornamelijk uit (hoofd)uitvoerders en werkvoorbereiders.
Goed. Alles is momenteel nog prima te bolwerken. Want behalve de uitrukken en vaste oefenmomenten doe ik op dit moment ook de bevelvoerdersopleiding. Mijn agenda is dus een avond per week extra gevuld met ‘brandweer’. Maar zoals gezegd gaat dit goed en bovendien is het van tijdelijke aard.
Qua beschikbaarheid voor uitrukken heb ik het geluk dat mijn werkgever het vrijwillig brandweerwerk motiveert/stimuleert en het maatschappelijk verantwoord ondernemen hoog in het vaandel heeft staan. In de regel ben ik ook niet hele dagen op pad en kan dus vaak wel reageren op een melding. Tijdens de lockdowns heb ik mijn (thuis)werk op vaste momenten ook verplaatst naar de brandweerkazerne.
Ik heb een installatietechnische achtergrond en door mijn werk kom ik veel situaties tegen die mij praktische kennis en ervaringen hebben opgeleverd. Eze kennis en ervaringen neem ik mee in mijn repressieve brandweerwerk.
Andersom neem ik ook wat mee terug naar Raab. De vanuit de brandweer aangeleerde bewustwording over mijn persoonlijke houding heeft positief effect op de omgang met mijn dagelijkse collega’s. Ook het kwetsbaar durven opstellen en het willen twijfelen aan mijn eigen optreden is iets wat ik bij de brandweer beter heb geleerd te doen.
Tuurlijk zou ik in de hoek van gebouwbeheer een adviserende rol kunnen aannemen bij nieuwbouw en/of renovatie. Maar hoewel dit natuurlijk niet op deze manier zo werkt ben ik om eerlijk te zijn op dit moment ook druk genoeg. Plannen om op termijn nog iets te betekenen buiten de repressie, zoals voor de (lokale) vakbekwaamheid, zijn er momenteel ook niet.
Ik ben tevreden en gelukkig met mijn situatie binnen en buiten de brandweer.
Ik ben erg blij met de huidige taken en als ik straks bevelvoerder ben denk ik dat het qua grote ambities ook klaar is. Mijn keuze voor de brandweer als hobby (ondanks dat het echt een vak is!) past bij mij en dat moet ook zo blijven. Zou om die reden ook niet fulltime voor de brandweer willen werken.