Piet Schop 50 jaar in repressieve dienst

Op 1 oktober was Piet Schop 50 jaar repressief actief binnen de vrijwillige brandweer in Julianadorp. Een zeldzaamheid, zo niet unicum, in brandweerland. Een mooi moment om te stoppen? “Welnee! Ik moet pas in april 2022 weer gekeurd worden.”

20 jaar was Piet Schop, toen de buurman, zelf brandweerman, over de schutting hing bij zijn ouderlijk huis in Julianadorp en zei: ‘Is de brandweer niets voor jou, Piet?’ “Ik had er wel oren naar. Voor mij was het ook een manier om mijn noodwachterplicht bij de BB, Burger Bescherming, in te vullen. Dat moest toen nog, als je buitengewoon dienstplichtig was.”

Krantenknipsels plakken

Vier jaar later trouwde Piet met Karin en werd de brandweer ook iets van hen tweeën. Herinneringen aan die beginperiode zijn er in overvloed. Dat er nog geen piepers waren en er een sirene stond bij de bevelvoerder, die hij liet afgaan bij een calamiteit. Of later de ‘knorrepot’ in huis, waardoor je rechtop in je bed zat. Karin: “Het gebeurde dat Piet ’s nachts een melding kreeg en als ik dan ’s ochtends wakker werd zonder hem naast me, ik maar bij de andere bandweervrouwen op het dorp ging polsen of hun mannen er ook niet waren. Was ik gerustgesteld.”

Anders was ook de bravoure waarmee een brand werd bestreden, zeker vergeleken met deze tijd. “We deden er alles aan om een gebouw te redden, ook als iedereen eruit was. Nu laat je het gecontroleerd uitbranden.” Maar dit moet niet een verhaal worden van ‘vroeger was alles beter’. “Ik ben onder de indruk van de kennis en vaardigheden van de huidige brandweergeneratie.”

Ongeveer 20 jaar geleden overleed de postcommandant van Julianadorp. Het korps bouwde met elkaar een ‘bruine kroeg’ in de kazerne om het verdriet letterlijk een plek te geven. Een van de wanden van de kroeg is beplakt met krantenknipsels die betrekking hebben op het reddende werk van de post. Een bijzondere reis door de geschiedenis. Het is de verdienste van Piet en Karin Schop. “Karin hield al plakboeken bij. Maar vanaf dat moment zijn we de wand gaan gebruiken. Elke maandag maakten we de kazerne schoon en plakten we als het kon iets erbij.”

Krantenknipsels van incidenten aan de muur in kazerne Julianadorp

Kanonnenvoer

Piet heeft het geschopt tot hoofd brandwacht. Hij hoefde niet zo nodig bevelvoerder te worden. “Je hebt ook kanonnenvoer nodig”, lacht hij. En beroeps worden? “Dat is niks voor mij. Dan moet je wachten op een vuurtje. Ik kan niet stilzitten.” Beroepshalve ging hij voor een andere passie, namelijk alles wat groeit en bloeit. Piet werkte jarenlang in de bloembollensector. En nu hij gepensioneerd is, is zijn volkstuin zijn grote trots.

Volgend jaar april moet Piet weer op voor de periodieke fitheidstest. Hij voelt zich fit en heeft er vertrouwen in dat hij er weer doorheen komt. En dan? Doorgaan? “Als ik mij gezond voel, waarom niet? Ik kan het nog steeds goed vinden met de jonkies en zij met mij.” Op tafel ligt een krantenknipsel met de kop ‘Brandweer redt schildpad’. Die gaat nog in de kazerne opgeplakt worden.