Femke Oerlemans – Netwerk Brandweervrouwen

Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van het Netwerk Brandweervrouwen geeft Femke Oerlemans (22) een kijkje in haar leven als brandweervrouw.

‘Ik maak mijn jeugddroom waar’

“Toen ik vier was en de juf vroeg wat ik wilde worden, riep ik al brandweervrouw. Die droom heb ik waargemaakt.” Femke Oerlemans is nu 22 jaar en rondt voor de zomer haar opleiding Manschap A af. Ze is daarmee niet de eerste in de familie, want bij korps Nieuw-Vossemeer zit ze met enige regelmaat met haar vader en moeder op de auto.

In het gezin Oerlemans draait veel om de brandweer. Vader Steph is beroepsbrandweerman in Bergen op Zoom en daarnaast vrijwilliger in de eigen woonplaats. Net als zijn vrouw Marjolein. Ze kregen zes kinderen, maar pas bij de jongste, Femke, was het raak met het overgeven van het brandweer-DNA. “Mijn vier zussen en mijn broer vonden het niks. Mijn broer heeft nog wel bij de jeugdbrandweer gezeten maar hij heeft andere dingen die hij leuker vindt”, vertelt Femke.

Opschieten

Aangezien ze nog thuis woont is er bij een uitruk genoeg hectiek in Huize Oerlemans. “Ik sta als eerste buiten. Ik weet niet of ik fanatieker ben maar ik ben wel sneller beneden. Dan roep ik ‘kom op, opschieten’ want we rijden met elkaar mee naar de kazerne. Soms zitten we ook met zijn drieën op het voertuig.”

Voor Femke was het al jong duidelijk dat ze richting de brandweer zou gaan. Zodra het kon startte ze bij de jeugdbrandweer in de gemeente Steenbergen. “Maar die stopte na een tijdje omdat er niet genoeg jeugdleiders waren.”

Autotechniek

Er was toen even meer tijd voor haar VMBO-opleiding Zorg en Welzijn en haar vele hobby’s. “Ik koos voor de zorgkant maar ben eigenlijk alles behalve een zorgtype. Na mijn VMBO ben ik dan ook MBO Autotechniek gaan doen.” Niet geheel toevallig want auto’s, of beter gezegd alles wat rijdt, zijn haar grootste passie. Zo heeft ze zelf een sportauto waar ze behoorlijk wat tijd in steekt, rijdt ze trekker en heeft ze nog steeds haar bijbaan bij het garagebedrijf waar ze stage liep. Ze komt daar met enige regelmaat om auto’s op te halen en eventueel te repareren op locatie.

“Autorijden vind ik echt het leukste. Komende zomer ga ik met een vriendin drie weken naar Duitsland om op een boerderij met een trekker mais van het land halen. Dat is een paar weken tweeënzeventig uur per week draaien maar zo mooi om te doen. Het lijkt mij dan ook fantastisch om uiteindelijk brandweerchauffeur te worden”, zegt ze enthousiast.

Brandend pand

Als nuchtere doener is ze erg op haar plek bij de brandweer. Grote toekomstplannen heeft ze nog niet. Eerst maar die manschappen-opleiding halen. “Het duurt me veel te lang. Ik ben december 2019 al gestart. Normaal duurt het anderhalf tot twee jaar maar vanwege corona zijn we veel langer bezig geweest.” Voor wie denkt dat ze met haar autoliefde vooral genoten heeft van het onderdeel technische hulpverlening heeft het mis. “Ik vind het onderdeel brand veel leuker, een stuk intensiever. Zeker het realistisch oefenen; de hele dag brandende panden in en uit.”

Privé ziet ze wel hoe het leven loopt. Zo werd ze automonteur maar bleef ze daar niet hangen. Wel bij haar bijbaan bij de plaatselijke SPAR-supermarkt. “Mijn baas daar vroeg of ik zijn rechterhand wilde worden dus nu volg ik een managementopleiding.”

Vrouwen steunen

Waar ze de tijd vandaan haalt weet ze zelf ook niet zo goed, vertelt ze lachend. “Ik ben laatst ook begonnen met het begeleiden van de jeugdbrandweer. Die is hier weer gestart gelukkig.” Daarnaast houdt ze met korpsgenote en ‘brandweer-bestie’ Ingrid een populair Instagram-account bij; Ingrid_Femke.brw.nv waarin ze het leven van de brandweervrouwen bij korps Nieuw-Vossemeer laten zien. Van de zeventien korpsleden zijn er vier vrouw.

“Instagram was een impulsieve actie. Ingrid en ik maakten vaak selfies of foto’s van onze acties bij de brandweer. Toen bedachten we ‘waarom doen we geen Instagram-pagina?’ Op deze manier willen we brandweervrouwen steunen. Nu waren ze hier wel vrouwen gewend. En ik voel me niet anders omdat ik een vrouw ben. Ik doe met alles mee, ook met de grappen. Wij hebben er dan wel veel in het korps, maar in het land zijn het er nog maar weinig. Veel vrouwen durven het niet, maar ik zeg ‘kom op, gewoon doen’.”

Tekst: TekstBlok
Foto’s: Sebastiaan van Baar Fotografie