Beknelde bouwvakker op 10 meter hoogte bevrijd: “Een bizar scenario waarbij teamwork het verschil heeft gemaakt”

Een bouwvakker die bekneld zit op 10 meter hoogte, met een ijzeren installatie van 1200 kilo bovenop zich. Het was allesbehalve een alledaags incident waarmee de brandweer afgelopen woensdag te maken kreeg in Groningen. “Dit was een technisch moeilijke klus met veel onzekere factoren, en gelukkig een goede afloop.”

Om 18 minuten over 12 gaan de piepers van ploeg A in de stad: een melding van HV-letsel (hulpverlening) waarbij een tankautospuit en ook direct een hoogwerker worden opgeroepen. Bevelvoerder Rinze Bruining: “Dat maakte dat we gelijk scherp waren, want meestal komt er niet gelijk een hoogwerker. Verder hadden we weinig informatie, alleen dat er iemand bekneld was op hoogte.” Eenmaal aangekomen op locatie in de Oosterhaven zien Rinze en zijn collega’s een nauwe straat met een losstaande steiger, met daarop een groot blok ijzer en veel verwrongen staal. En daartussen een beknelde persoon. “We dachten gelijk: dit wordt een andere inzet dan we gewend zijn.”

Kraan onder politiebegeleiding

Rinze en zijn collega’s beginnen met het verkennen van de situatie. Wat is er precies aan de hand en wat zijn de mogelijkheden?” Eerst moest een ambulancemedewerker mee in de hoogwerker om te kijken hoe het met de patiënt ging. Diegene heeft de inschatting gemaakt dat het naar omstandigheden redelijk ging en dat we de tijd hadden. Daarna ging er nog een trauma-arts mee naar boven om een infuus aan te brengen en pijnstilling te geven.”

Op dat moment komt ook Officier van Dienst Brandweer (OvD-B) Wim Mossel ter plaatse. Met Rinze bespreekt hij het plan van aanpak. Ze besluiten om een grote kraan te laten komen om het stuk ijzer omhoog te tillen, want de kraan van de brandweer kan niet dichtbij genoeg komen. Wim: “Het ging om een kraan van Wagenborg Nedlift, die toevallig in de stad was. Daar hadden we geluk mee. Die hebben we onder politiebegeleiding hiernaartoe laten komen. Dat duurde ongeveer twintig minuten.”

Best denkbare scenario

In overleg met de mensen van Wagenborg Nedlift maakt de brandweer een hijsplan. Wim: “Dat moest heel zorgvuldig, want de steiger was instabiel. We konden niet goed inschatten of de steiger zou omvallen als we het blok ijzer zouden optillen. Maar het was wel een scenario waarmee we rekening hielden. Daarom stond er ook een duikteam klaar, voor als de steiger in het water zou vallen. Tegelijkertijd stonden we continu in contact met de arts: hoe gaat het met de patiënt, hoeveel tijd hebben we en kunnen we die tijd nemen? Omdat we rekening hielden met alle scenario’s heeft de trauma-arts besloten om de vrouw van het slachtoffer hierheen te laten komen. Met een politiehelikopter is zij vanuit Tilburg hierheen gebracht.”

ProNews

En toen was het moment daar: het blok ijzer werd opgetild, centimeter voor centimeter. Iedereen was muisstil. Alleen de communicatie van Wim, met naast zich de kraanmachinist, en van hoogwerkerbedienaar Jan, met naast zich de trauma-arts, was te horen. Zo gauw het blok hoog genoeg was, werd de patiënt de hoogwerker ingetrokken. Rinze: “Toen hij erin lag hadden we allemaal een groot gevoel van opluchting. We omhelsden elkaar en mensen gaven elkaar high fives. Natuurlijk wisten we toen nog niet hoe het zou aflopen, maar we waren al heel blij dat dit goed was gegaan. Dit was het best denkbare scenario. Inmiddels hebben we gelukkig gehoord dat het naar omstandigheden goed met het slachtoffer gaat.”

Vertrouwen in goede afloop

Terugkijkend zijn Wim en Rinze vooral trots op het teamwork. Rinze: “Wij hebben als brandweerteam het verschil gemaakt door rust en structuur te creëren. Iedereen heeft een bijdrage geleverd vanuit zijn of haar eigen expertise en iedereen wist precies wat hij moest doen. Natuurlijk heb ik het dan over de samenwerking met de collega’s van ambulance en politie, maar in het bijzonder wil ik ook nog even de sleutelrol van de hoogwerkerbemanning van de brandweer benoemen. En niet te vergeten de mensen van Wagenborgen Nedlift. Zonder hun expertise was het niet gelukt.”

Ook voor Edwin Nauta, Officier van Dienst Geneeskundig (OvD-G), was het een inzet die hij niet snel zal vergeten. Als OvD-G was het zijn taak om te overleggen met de OvD’s van de brandweer en de politie over de werkwijze. “De uitdaging voor ons was dat onze mensen niet goed bij de patiënt konden komen. Normaal gesproken kun je naast een patiënt zitten en gemakkelijker je werk doen. Nu was het voor ons lastiger om goede zorg te verlenen. Dan moet je dus creatief zijn, en loslaten dat je niet continu bij de patiënt kunt zijn. Gelukkig had hij een goede ademhaling en hadden we dus de tijd om een goede aanpak te bepalen. Ik kijk met een goed gevoel terug op de samenwerking. Er was veel rust en iedereen wist wat hij moest doen. Mooi om zo samen hulp te kunnen bieden.”

Hoewel het lange tijd onzeker was hoe het zou aflopen, hadden Rinze, Wim en de andere brandweercollega’s steeds het geloof in een positieve uitkomst. Wim: “Daar gingen we voor als ploeg. Dat is ook wat mij het meeste heeft geraakt: hoe de ploeg ermee om is gegaan. Ik werd die nacht nog even wakker en toen was dat waar ik aan dacht.” Rinze: “Het was heel bijzonder om te merken dat we blindelings op elkaar konden vertrouwen. Echt mooi dat wij hier met elkaar het verschil hebben kunnen maken. Dit is waarom ik dit werk doe.”

Update over de toestand van het slachtoffer in Dagblad van het Noorden (NB: betaald artikel): 
Bouwvakker die urenlang klem zat op steiger in Groningen mankeert niks. ‘Hij had een engeltje op zijn schouder.’