Sommigen weten al heel jong wat ze willen worden. Jeroen ter Horst is zo iemand: “Toen ik nog een kind was, wilde ik al brandweerman worden.” Hij is nu alweer 17 jaar beroepskracht bij Brandweer Roermond. Deze maand beantwoordt hij de vijf brandende vragen.
Hoe ben je bij de brandweer gekomen?
In 2004 ben ik begonnen als vrijwilliger bij Brandweer Roermond. (Brandweer Limburg-Noord heeft 30 brandweerkazernes, 28 kazernes zijn bemenst door vrijwilligers en twee door een combinatie van beroepskrachten en vrijwilligers). Na twee jaar heb ik gesolliciteerd bij de beroepsbrandweer. En ben toen aangenomen, dus al sinds 2006 werkzaam als beroepskracht bij Brandweer Roermond. Ik begon als manschap (brandweerman), maar heb ook opleidingen gevolgd tot chauffeur, duiker, gaspakdrager en nog andere specialisaties binnen het brandweerwerk. Nu ben ik ook bevelvoerder en ploegchef.
Waarom ben je bij de brandweer gegaan?
Vanaf kleins af aan wilde ik al brandweerman worden. Uiteindelijk heb ik die stap ook gezet. Ik ben bij de brandweer gegaan voor de actie en het teamgevoel. Het werken als vrijwilliger beviel mij zo goed, daar wilde ik mijn werk van maken. Daarom heb ik na twee jaar gesolliciteerd bij de beroepsbrandweer.
"Ik ben bij de brandweer gegaan voor de actie en het teamgevoel."
Jeroen
Welke uitruk heeft de meeste indruk gemaakt?
Dat zijn er echt heel veel. Er zijn veel inzetten die je bijblijven. Ik kan niet zeggen dat er specifiek één uitruk is die het meeste indruk op mij heeft gemaakt. Ik kan een boek schrijven van de dingen die wij gezien hebben. Onverwachte situaties zoals een bevalling, of toevallig uitkomen bij een incident. Je maakt hele trieste, maar zeker ook leuke dingen mee. Of rare dingen. Zo moesten we eens midden in de nacht uitrukken naar een huis waar de bewoonster dacht dat ze asbest rook in de muren. Bij het binnentreden van de woning troffen we in de schemerachtige woonkamer allemaal porseleinen poppen (zo groot als een kind van 8 jaar) aan. Op de bank, de tafel en langs de muur en die leken je allemaal aan te kijken….dat was echt een bizar tafereel. Je collega’s zijn heel belangrijk. Je rukt samen uit en ziet soms verschrikkelijke dingen, maar de humor en het groepsgevoel maakt dat je het samen kunt verwerken.
Wat zijn nog je ambities binnen het brandweervak?
Mijn ambitie is dat ik voor altijd kan blijven werken als brandweerman bij de beroepsbrandweer. Dit is echt mijn passie en mijn droombaan en dit wil ik blijven doen totdat ik het niet meer kan.
Wat doen jullie op de kazerne als jullie geen uitruk hebben?
Bij de beroepsbrandweer werk je 24-uursdiensten. Tijdens deze diensten zijn we op de kazerne en hebben we allerlei taken, zoals materialen in orde brengen, oefeningen voorbereiden enzo. Als de pieper gaat laten we alles uit onze hand vallen en rennen naar de uitrukpakken. Nu hebben we best wat nieuwe collega’s in de ploegen. Dus voor een groot deel van onze tijd zijn we bezig met de vakbekwaamheid (het niveau en snelheid) op peil te brengen en houden. Op dit moment oefenen we twee keer per dag. Dit kan verschillen van een inzetoefening voor een brand tot aan kleinere oefeningen om te leren omgaan met materialen. En dit is best intensief. Verder heeft iedereen zijn of haar eigen werkzaamheden. Collega’s die werken in de ademluchtwerkplaats, of ondersteunen bij het opzetten van oefeningen. Ikzelf zorg voor een stukje planning vanuit mijn rol als ploegchef. Zo zijn de taken verdeeld. We sporten ook elke dag. En hebben een eigen sportruimte op de kazerne.