‘Het blijft toch een stoer vak’

Bij nacht en ontij je bed uit om mens en dier te helpen. Nederland telt zo’n 19.000 mannen en vrouwen die als brandweervrijwilliger oproepbaar zijn. Zij combineren dit met hun gewone werk, thuissituatie en andere bezigheden. In deze serie vertellen vrijwilligers waarom zij de pieper altijd bij de hand houden. Thijs van der Weijde uit Lelystad combineert zijn werk als senior jurist bestuursrecht met het brandweervak: “Alle verschillen vallen weg op de auto.”

Thijs van der Weijde

  • 35 jaar
  • Werk: Senior jurist bestuursrecht
  • Hobby: brandweervrijwilliger in Lelystad, Veiligheidsregio Flevoland
  • Weetje: begonnen bij de jeugdbrandweer

Toen Thijs in 2010 solliciteerde als medewerker bij juridisch dienstverlener DAS was er één ding duidelijk: het moest te combineren zijn met zijn hobby als brandweervrijwilliger. Zelfs zijn vriend kreeg vrij snel te horen dat de brandweer soms concessies vraagt. “Waar mijn vriend woont zit geen vrijwilligerskorps in de buurt, dat is wel één van de redenen dat we nog niet zijn gaan samenwonen”, lacht Thijs. Het is helder dat het brandweervirus hard heeft toegeslagen bij de 35-jarige inwoner van Lelystad.

Jeugdbrandweer

De liefde begon al vroeg. “Mijn moeder had een kennis, ‘oom’ Aart, en hij zat bij de brandweer. Ik mocht een keer met hem mee en werd meteen bevangen door het bekende brandweervirus, ik vond het een stoere hobby”, vertelt Thijs. De jeugdbrandweer startte in 1998 in Lelystad en op zijn twaalfde trad hij meteen toe tot het jeugdkorps. “Het is dan meer spelenderwijs, maar ik voelde mij wel echt brandweerman. Je leert tenslotte gewoon de technieken die de volwassenen ook gebruiken.”

Hij stroomt op zijn achttiende niet meteen door naar de ‘volwassen’ brandweer maar richt zich eerst op zijn studie Rechten aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Een jaar later meldt hij zich wel aan bij Brandweer Lelystad als vrijwilliger. “Want dat wilde ik toch wel heel graag.” Wat volgde was een aannametest. Toen nog een verkapte ‘politietest’. “Ik heb er nooit tegenop gezien, maar vond het wel spannend. Ik weet dat ik niet zo groot ben, maar het ging daar in de test niet alleen om alles goed doen en pure kracht, maar vooral ook om doorzettingsvermogen.” Hij haalt het en start de opleiding tot brandwacht.

‘Het is meer dan alleen oefenen en uitrukken, het voelt echt als een tweede familie’

Aanschuiven

In Lelystad betekent brandweervrijwilliger zijn opkomen als de pager gaat en daarnaast kazerneringsdiensten draaien op de kazerne, zo’n twee per maand. Voor Thijs betekent het dat hij het prima kan combineren met zijn werk, in voornamelijk Amsterdam. “De diensten waar ik een avond en nacht of 24 uur meedraai kan ik ruim van tevoren plannen. De avonddienst begint 18.00 uur, vaak is er dan al gekookt en kan ik zo aanschuiven, even bijpraten. Het is meer dan alleen oefenen en uitrukken, het voelt echt als een tweede familie.”

‘Je weet nooit wat je kunt verwachten, met wie je op de auto zit. Samen moet je ter plaatse de klus klaren door gebruik te maken van elkaars sterke punten’

“Daarnaast ruk ik ook vanaf huis uit als de pieper gaat en ik in Lelystad ben. En mochten we een keer wat krap in de bezetting zitten dan is mijn werkgever zo flexibel om thuiswerken toe te staan. Ik woon nog geen drie minuten rijden van de kazerne dus kan dan overdag gewoon mijn werk doen vanuit huis en opkomen als het nodig is.”

Aflossing

Dat betekent dan vooral administratie doen en overleggen via Teams zodat het werk gewoon doorgaat. Maar soms is het niet te combineren. “Als ik in de rechtbank moet verschijnen om een cliënt bij te staan kan ik niet uitrukken. Ook dat hoort erbij.” De gemiddelde uitruk duurt misschien een uur, maar er zitten ook grotere incidenten bij. “Het is weleens voorgekomen dat ik uitrukte en het een langere inzet werd. Toen heb ik rondgebeld of iemand mij wilde aflossen, want ik moest een afspraak halen. En dat gebeurde. Dat heb je voor elkaar over.”

Toch is het vaker andersom; dat er andere afspraken moeten wijken voor de brandweer. “Het is en blijft het mooiste als je thuis bent en de pieper gaat. Ja, dan blijft mijn vriend weleens alleen achter. Hij steunt mij gelukkig wel daarin, dat is wel belangrijk.” Het onverwachte is wat hem na 16 jaar nog steeds trekt: “Je weet nooit wat je kunt verwachten, met wie je op de auto zit. Samen moet je ter plaatse de klus klaren door gebruik te maken van elkaars sterke punten. Bij een ongeval met een beknelling in een landbouwvoertuig waren we maar wat blij met de ervaring van een vrijwilliger die loonwerker was. Ook ik breng mijn ervaring mee. Heel technisch was ik niet voordat ik bij de brandweer kwam, maar ik was wel altijd goed in scheikunde. Bij een melding gevaarlijke stoffen denk ik ‘kom maar op’. En bij een incident in een kruipruimte word ik ook vaak naar voren geschoven”, lacht hij.

Energie

Ervaring heeft hij vooral opgedaan op de auto en tijdens de vele opleidingen die hij heeft gevolgd. Inmiddels is Thijs niet alleen manschap (vroeger Brandwacht, red.), maar ook chauffeur/pompbediener en bediener van het redvoertuig, in Lelystad een hoogwerker. Ook is hij jeugdleider. “De jeugdleden les geven blijft geweldig leuk, ook al kost het tijd. De manschap-opleiding moet en voor de rest kun je zelf aangeven wat je zou willen. Ik wilde graag bediener redvoertuig worden. Want werken met de hoogwerker vind ik het leukste om te doen. Het blijft ‘mooi speelgoed voor grote kinderen’. Het was weer een opleiding, maar ik vind het juist leuk om er meer bij te doen, daar krijg ik energie van.”

‘Op mijn werk zit ik vooral achter het bureau, op de kazerne ben ik vooral aan het doen’

Dat werkt ook door in zijn reguliere werk bij juridisch dienstverlener DAS. “Na een pittige werkdag kan ik mij even opladen bij de brandweer, even in een heel andere rol. Maar het werkt ook andersom. Op de kazerne ben ik de juridische vraagbaak voor collega’s.” En de ervaringen die hij in de rechtsbijstand opdeed met een grote verscheidenheid aan cliënten neemt hij ook mee in het vak als brandweerman. “Ook daar kom je bij iedereen over de vloer.” Toch is het vooral het verschil in beide vakgebieden die de combinatie zo interessant maakt. “Op mijn werk zit ik vooral achter het bureau, op de kazerne ben ik vooral aan het doen. En dankzij de brandweer heb ik inmiddels heel veel dingen gedaan die ik anders nooit zou hebben gedaan. Mijn groot rijbewijs gehaald, abseilen van de biomassacentrale tijdens een oefening… Wie doet dat nou normaal? Het blijft toch een stoer vak.”

Niet alleen de actie is wat hem zo trekt in de brandweer, maar voornamelijk het sociale aspect. “De diensten met de ploeg blijven het leukste. Samen eten, sporten, oefenen. Het is een bepaald saamhorigheidsgevoel.” Dat hij op mannen valt is nooit een issue geweest. “Ik kom hier van jongs af aan. Iedereen kent mij gewoon als Thijs, pas later kwam ik erachter dat ik op mannen val. Het is nooit een ding geweest. En daarnaast vallen verschillen weg op de auto, we hebben een gezamenlijk doel. Als je huis in brand staat maakt het echt niet uit wie er komt.”


Tekst: Linda Blok / TekstBlok
Foto’s: Bastiaan Miché / Foto Miché
Mei 2023

Zie ook

Stel een vraag
Sluit stel een vraag box