Als Annouck bij haar werk binnenkomt is ze er helemaal voor de gasten. “Het ontzorgen staat dan op nummer één. Ik vind het heel leuk om mensen te helpen. Tijdens mijn opleiding horecaondernemer- en -manager werkte ik hier al in de bediening. Nadat ik twee jaar geleden mijn diploma op zak had,  kon ik fulltime als assistent bedrijfsleider aan de slag.” Tijdens haar werk kan ze nooit uitrukken voor de brandweer, omdat dit in Bergen op Zoom is en ze vrijwilliger is in Roosendaal. Dat geeft ook wel wat rust in haar hectische baan. “Alhoewel ik de meldingen van de brandweer wel in de gaten houd”, beaamt Annouck, “stiekem had ik er toch graag bij willen zijn.”

Annouck kreeg het werk van de brandweer met de paplepel ingegoten. “Als klein meisje hoorde ik al regelmatig dat de pieper van mijn vader afging. Dan rende ik voor hem uit om alle deuren open te maken, zodat hij snel naar de kazerne kon. Het liefst was ik met hem meegegaan”, vertelt ze enthousiast. Geen verrassing natuurlijk dat ze zich al op jonge leeftijd aansloot bij de jeugdbrandweer. Ook al was ze op dat moment het enige meisje. Na jaren geduldig wachten startte ze, tijdens haar studie, op 17-jarige leeftijd met de opleiding tot manschap. Drie jaar later was ze volwaardig teamlid in Roosendaal.

Hoewel Annouck een heel groot hart heeft voor de brandweer, gaat haar pieper toch regelmatig uit. In een speciale app kan je aangeven of je wel of niet beschikbaar bent. Vakanties, dagjes weg met vrienden en naar festivals gaan staan namelijk ook op haar prioriteitenlijstje. “Als ik op pad ben met familie en vrienden kan ik de brandweer goed loslaten, me lekker optutten en ontspannen. Behalve dan bijvoorbeeld die keer dat ik met mijn vader, moeder en oma bij de juwelier was om een ring uit te zoeken. Ineens gingen twee piepers af, mijn vader en ik bedachten ons geen seconde en renden de winkel uit. Nog nét niet met de ring aan mijn vinger”, lacht Annouck.

“Ik houd van actie en ben in mijn element als ik mijn brandweeruniform aan heb. Je moet er natuurlijk wel tegenkunnen dat je dingen meemaakt die je aangrijpen. Het mooie is dat je er met z’n allen voor gaat en we er voor elkaar zijn. Het is echt een teamsport. Maar als ik weer thuis ben bij mijn ouders, waar ik nog woon, kan ik het gelukkig ook achter me laten. Mijn ideale toekomstbeeld is om over een tijdje mijn eigen lunchroom in Roosendaal te runnen en me daarnaast in te blijven zetten als brandweervrijwilliger. En natuurlijk samenwonen met mijn vriend die ik bij de brandweer heb leren kennen.”