Jurriaan (46) is via een vriend bij de vrijwillige brandweer gekomen. Jonathan (28) zijn vrouw was in het centrum van de stad, waar ze een demo van de brandweer bijwoonde. Ze dacht direct dat de vrijwillige brandweer wel iets voor haar man zou zijn. Jurriaan en Jonathan gingen, onafhankelijk van elkaar, naar een oefenavond en ze waren direct enthousiast. Enerzijds trekt het avontuurlijke, de kick om samen ‘de klus’ te klaren en anderzijds natuurlijk om iets voor een ander te doen. Dat je ertoe doet. Met de scheikundige achtergrond van Jonathan, snijdt het mes aan twee kanten en komt zijn werkervaring van pas. Hij vindt het interessant om met veiligheid bezig te zijn en kritisch naar zijn omgeving te kijken wat je kan verbeteren op het gebied van veiligheid. Jurriaan en Jonathan zijn allebei door het selectietraject gekomen en zijn nog bezig met hun opleiding. Sommige onderdelen hebben ze afgerond, waardoor ze al als vrijwilliger actief zijn bij de brandweer.
“Enerzijds trekt het avontuurlijke, de kick om samen ‘de klus’ te klaren en anderzijds natuurlijk om iets voor een ander te doen.”
Jurriaan
“Na de briefselectie en het sollicitatiegesprek moet je eerst een selectiedag doorlopen. Na een aanstellingskeuring begin je aan de tweejarige opleiding tot Manschap. Tijdens de selectiedag ga je samen met de andere deelnemers opdrachten uitvoeren en daar word je op beoordeeld. Bekeken wordt of je kan samenwerken en hoe je met tijdsdruk omgaat. Tevens onderga je wat lichamelijke tests om te kijken of je fysiek fit bent. Er wordt gekeken naar je hartslag en hoeveel hersteltijd je nodig hebt als je van inspanning naar ontspanning gaat. Of je ogen nog goed zijn en of je niet iets te veel kilootjes hebt. Niet dat dat doorslaggevend is, maar wel goed om je bewust te worden van je gezondheid. Vervolgens heb je nog een sollicitatiegesprek in de kazerne. Als je wordt toegelaten kun je direct meedoen aan de oefenavonden. Je begint vaak in de rol van slachtoffer. Dat is leerzamer dan je van tevoren denkt. Vervolgens kan je vrij snel met de opleiding beginnen.”
Ik woon niet in Haaksbergen. De pieper staat dus alleen aan als ik aan het werk ben. Ik kijk thuis wel online mee wat er gaande is, dat vind ik mooi om te volgen. Je voelt je echt betrokken. Met mijn werkgever heb ik afgesproken dat als mijn pieper gaat, ik eerst aan mijn leidinggevende laat weten dat ik wegga. Soms is de productie afhankelijk van het werk dat ik doe. Daarover heb ik goede afspraken gemaakt, wanneer ik wel of niet weg kan. Als de pieper op mijn werk gaat, ga ik via de dichtstbijzijnde uitgang weg en ben ik binnen 2 ½ tot 3 minuten bij de kazerne.”
“Als ik geen pieperdienst heb, houd ik wel elke week de oproepen in de gaten.”
Jonathan
“Als aspirant bij onze kazerne is er altijd een plek in de brandweerwagen voor mij beschikbaar. We hebben drie ploegen en deze zijn per week ingedeeld. Mijn pieper staat om de week 24/7 aan. Mijn gezin staat er helemaal achter dat ik dit vrijwilligerswerk doe. Als de pieper gaat, doet mijn vrouw al de voordeur open en onze dochters roepen direct al dat ik weg moet. De meiden zijn al wat ouder, dat scheelt dat ik zo weg kan gaan. Als ik geen pieperdienst heb, houd ik wel elke week de oproepen in de gaten. Mocht er onderbezetting zijn, kan ik altijd kijken of ik toch kan helpen. Je blijft je betrokken voelen.”
Bezoek de pagina Lees hier de verhalen van andere brandweervrijwilligers
