Brandweeraspiranten Esther en Guido: op weg manschap te worden

Wat trekt jullie eigenlijk in de brandweer?

Esther: “In het dagelijks leven heb ik een kantoorbaan. Ik houd van mijn werk, maar het is lang niet altijd even spannend. Daarbij komt dat ik van actie en uitdaging houd. Ik heb dat altijd in de sport gevonden, maar de brandweer past daar fantastisch naast, heb ik gemerkt. Het is een soort tegenhang. Daarnaast heb ik altijd al iets willen doen om de maatschappij te helpen. Ook in dat opzicht is de brandweer een mooie organisatie.”

Guido: “Ik kan me daarbij aansluiten. Mensen helpen geeft energie. Onlangs was ik mee met een uitruk toen de bliksem was ingeslagen bij een woning. Dat bleek bij een vriend van mij te zijn. Het huis brandde af en dat is natuurlijk echt klote, maar het is op zo’n moment ook weer heel mooi dat ik er ben om te helpen. Dat gevoel is echt wel een drijfveer.”

Spreekt de opleiding jullie aan, de lessen de lesstof, het oefenen?

Esther: “Ja, zeker. Het is afwisselend, geen taaie kost, praktijkgericht. In de lessen komt steeds veel aan bod: levensreddend handelen, beademing, het afleggen van hoge en lage druk, het opbouwen van waterwinning … Heel divers. En op de post wordt er rekening mee gehouden. We zijn met drie aspiranten en dan vragen ze bijvoorbeeld waarmee we op dat moment in de opleiding bezig zijn. Daar haken ze dan op in. Maar de ultieme beloning vind ik nog altijd mee kunnen op de uitruk. Die adrenalinestoot als de pager gaat …  écht, wat een kick geeft dat! Er mag standaard één aspirant mee, dus als de pager gaat dan is het de sport als eerste op de post te zijn. Gelukkig woon en werk ik heel dichtbij, haha!”

Guido: “De opleiding is heel afwisselend. De theorie doe je in een elektronische leeromgeving en in je eigen tijd, dat scheelt ook. De lessen voor het aannemersdiploma konden soms dodelijk saai zijn. Dit is dat niet. Het is heel praktijkgericht en het gaat ook altijd ergens over: over mensen redden, dieren redden, ademlucht, brand blussen. Daarbij komt dat ook ik wel van de actie ben. Ik voel me als een vis in het water.”

“Die adrenalinestoot als de pager gaat …  écht, wat een kick geeft dat!”

Weten jullie je eerste inzet nog?

Esther: “De eerste keer was ik mee naar een schoorsteenbrand. Toen de collega’s binnen waren geweest en sprake bleek van smeulend vuur in de schoorsteen, mocht ik van de bevelvoerder mee naar binnen. Terwijl collega’s van buitenaf de verstopping in de schoorsteen weghaalden was mijn taak samen met een collega binnen het smeulen in de gaten te houden – ook in een slaapkamer waar de schoorsteen doorheen liep – en de troep op te ruimen die uit de schoorsteen naar beneden kwam.”

Guido: “De eerste inzet die ik meemaakte was bij een voertuig te water. Ik was in de buurt dus ik was letterlijk als eerste op de kazerne. Het is goed afgelopen. De dag erna kreeg ik wel een appje van een van de collega’s: ‘Goed geslapen?’ Dat vond ik heel attent. Want ja, je kunt dus zomaar tegen echte narigheid aanlopen. Daar ben ik me wel bewust van.”

Kijken jullie uit naar specifieke opleidingsonderdelen de komende tijd?

Guido: “In juni gaan we realistisch oefenen in Wijster. Daar heb ik echt zin in. Ik heb er al veel over gehoord, maar het natuurlijk nog nooit meegemaakt. Ik ben heel benieuwd wat ons te wachten staat.”

Esther: “Voor mij geldt hetzelfde. Ook ik kijk er echt naar uit, vooral omdat we dan naar binnen mogen en dat mag natuurlijk normaal gesproken niet. Maar eind mei hebben we eerst nog de toets voor levensreddend handelen en brandbestrijding. Dat vind ik óók heel spannend.”