Brandweervrijwilliger Loan: “Als ik de pieper hoor, dan gaat mijn adrenalinepomp aan”
Loan Vu (30) was in 2015 sportinstructeur in Koedijk toen de vader van een judopupil haar een advertentie over een open dag bij de brandweer onder ogen schoof. ‘Misschien is het wat voor je’, zei hij. Zeven jaar later en een verhuizing naar Heerhugowaard verder is ze behalve enthousiast lid van de vrijwillige brandweer ook fulltime beroeps. Dit is haar verhaal:
“Die open dag kan ik me zo nog voor de geest halen. Ik keek mijn ogen uit en was erg onder de indruk, had geen idee dat de brandweer zoveel deed. Niet alleen branden blussen, maar bijvoorbeeld ook helpen bij verkeersongevallen, assisteren bij reanimaties of dieren uit de sloot halen. Ik had daar nooit bij stilgestaan, maar ik vond het geweldig. Toen ik hoorde dat ik twee jaar in opleiding moest om manschap te worden, schrok me dat allerminst af. Ik zag het helemaal zitten.”
“Ik ben als mens gegroeid bij de brandweer”
Daarbij speelde mee dat ze meteen kon meedraaien op de wekelijkse oefenavond en dat ze mee mocht op de uitruk, zij het als toeschouwer. “Dat duurde een jaartje. De opleiding is gesplitst in twee delen: het eerste jaar brandbestrijding en het tweede jaar technische hulpverlening / incidentbestrijding gevaarlijke stoffen. Zodra ik het onderdeel brandbestrijding op zak had, was ik bij brand volwaardig lid van de ploeg. Dat stimuleerde mij enorm.”
Vrouw
“Ik was in Koedijk destijds de enige vrouw op de post. Maar hoewel de brandweer vaak een mannenbastion wordt genoemd heb ik me daar – en nu ook in Heerhugowaard – altijd welkom gevoeld. Ik wil mezelf graag bewijzen, laten zien dat ik voor niemand onder doe, maar dat is iets van mezelf. Anderen hebben mij altijd als volwaardig collega benaderd en aangesproken. De sfeer is heel collegiaal.”
“Eind 2018 kwam de vacature voorbij van manschap en duiker bij de brandweer in Heerhugowaard. Ik had er toen een jaar als professioneel brandwacht opzitten in het westelijk havengebied in Amsterdam, heb gesolliciteerd en ben aangenomen. Ik werk standaard van maandag tot en met donderdag, viermaal negen uur. Daarbuiten ben ik vrijwillig inzetbaar in Heerhugowaard. En hoewel Heerhugowaard een beroepsbrandweer heeft, kom ik als vrijwilliger aan meer dan voldoende inzetten toe.”
Adrenalinepomp
Vrijwillig of in de rol van beroeps: zodra ze de pieper hoort, dan gaat de adrenalinepomp aan. “Het type incident maakt niet uit. Ongeveer de eerste zin van het manschapslesboek is dat de brandweer er is voor het redden van mens en dier. Dat is nog steeds mijn drijfveer: het verschil kunnen maken, helpen. Daarbij komt dat ik als mens ben gegroeid bij de brandweer – in zelfinzicht, zelfbewustzijn en als teamspeler. Je vertrouwt anderen je leven toe – en andersom. Dat doet wat met je. Ik zou niet anders meer willen.”
Meer verhalen van brandweervrijwilligers
“Je kunt specialisaties kiezen. Zo kun je je blijven ontwikkelen”
“Je bent een team, een familie”
“Je blijft voortdurend bijleren”
