Kameraadschap. Er voor elkaar zijn. Als team optreden en reddend handelen. Het is wat Samson Gebremichael (43) aanspreekt bij de vrijwillige brandweer. Hij stapte zo’n vijf jaar geleden voor zijn werk de kazerne in Hoorn binnen en ging er niet meer weg. “Het is een verrijking.”
Een beetje een gek verhaal, zo noemt hij zijn kennismaking met de brandweer. “Ik werkte voor een bedrijf dat goederen aan ontwikkelingslanden leverde. Het idee was er geassembleerde brandweervoertuigen naartoe te brengen. Ik kom uit Hoorn en had hier een afspraak gemaakt om beeldmateriaal van en informatie over een duikwagen te bemachtigen. Het voelde meteen goed.”
Terugkijkend, zegt hij, was het misschien de herkenning. “Ik heb 3,5 jaar in militaire dienst gezeten. Daar heb je dat ook heel sterk: de kameraadschap, de verbinding, het opereren als team, met een duidelijk doel. Hier zag ik dat meteen terug. Uiteindelijk ben je er als brandweer voor mensen en dieren in nood. Maar de kameraadschap is wat ons verbindt.”
“Je kunt doorgroeien, specialisaties kiezen. Zo kun je je blijven ontwikkelen”
Hij genoot al tijdens de opleiding tot manschap volop. “Je leert zo ongelooflijk veel. Natuurlijk over het brandweervak en het uitoefenen van specifieke taken, maar ook over jezelf. De combinatie van simuleren, stimuleren en ontdekken in de opleiding vond ik heel mooi. Wat voel ik? Hoe reageer ik? Sta ik er als het moet?”
Mede daarom is het brandweerwerk voor hem persoonlijk zonder meer een verrijking. “Je weet wat je in noodsituaties moet doen, je leert handelen en je hoofd erbij houden onder tijdsdruk, in stressvolle situaties, ook in teamverband. En eenmaal als brandweerman aan de slag kun je doorgroeien, specialisaties kiezen. Zo kun je je blijven ontwikkelen.”
Zelf koos hij voor verdieping in de vorm van de duikopleiding. Dit jaar rondde hij de opleiding af en sloot hij aan bij de duikploeg van Hoorn. “Alles is in het begin mooi en leuk, maar duiken is heel bijzonder. Het is heel anders, zoals onder water alles anders is. Je bent als brandweerduiker meer op jezelf aangewezen. Je hebt een vaste maat aan de kant staan, maar het is niet te vergelijken met het bedwingen van een brand.”
Hij noemt de vrijwillige brandweer een fijne, actieve hobby. “Prima te combineren met mijn baan. Ik werk vlakbij, ben meestal ’s middags tussen 5 en 6 uur thuis en vanaf dan oproepbaar. Elke dinsdagavond oefenen we. Omdat we een grote ploeg van zo’n veertig man hebben splitsen we dan op in groepen en oefenen we op verschillende thema’s. Na het oefenen zitten we na. Dan ontstaan de gesprekken. Die combinatie van samen doelgericht bezig zijn enerzijds en het sociale karakter anderzijds is heel belangrijk. Zo smeden we de verbinding en kneden we de kameraadschap.”